Göktürkler döneminde, Yazılı Göktürk Anıtları'nda yer alan hukuki düzenlemeler, Türk hukuk tarihindeki en eski kaynaklardan biridir. Bu dönemde, özellikle vergi hukuku, ticaret hukuku, ceza hukuku ve toprak hukuku alanlarında hukuki düzenlemeler yapılmıştır.
Uygurlar döneminde, İslam hukukunun etkisi altında kalmış ve İslam hukukunun temel kavramları, hukuki düzenlemelerde kullanılmaya başlanmıştır. Bu dönemde özellikle miras hukuku, aile hukuku, borçlar hukuku ve ceza hukuku alanlarında önemli gelişmeler yaşanmıştır.
Karahanlılar döneminde, İslam hukuku daha da yaygınlaşmış ve Arapça hukuki terimler kullanılmaya başlanmıştır. Bu dönemde, İslam hukukunun temel kaynaklarından biri olan Kitab-ül Hiyel eserleri yazılmıştır.
Gazneliler döneminde, İslam hukuku ile yerel hukukun birleşmesiyle, fıkıh kitapları ve fetvaların yanı sıra yerel hukukun da kullanıldığı bir hukuk sistemi oluşmuştur.
Selçuklu döneminde, İslam hukukunun etkisi daha da artmıştır. Bu dönemde özellikle mülkiyet hukuku, ceza hukuku ve aile hukuku alanlarında önemli düzenlemeler yapılmıştır.
Osmanlı döneminde, İslam hukuku ve yerel hukukun birleşmesiyle özgün bir hukuk sistemi oluşmuştur. Bu dönemde kanunnameler, fermanlar ve hukuki düzenlemeler yayınlanmıştır. Tanzimat döneminde, Batı hukukundan etkilenilmiş ve modernleşme çabaları kapsamında yeni hukuki düzenlemeler yapılmıştır.
Cumhuriyet dönemi ise, Batı hukuk sistemi temel alınarak modern bir hukuk sistemi kurulduğu dönemdir. Türk Medeni Kanunu, Türk Ticaret Kanunu gibi temel hukuki düzenlemeler yapılmış ve hukuk eğitimi modernleştirilmiştir.